ΓΙΟΙ ΚΑΙ ΕΡΑΣΤΕΣ

Το σχεδόν αυτοβιογραφικό κλασικό αριστούργημα του D.H. Lawrence, μια εξερεύνηση της αγάπης και της κτητικότητας.

Οι “Γιοι και εραστές” είναι το τρίτο μυθιστόρημα του Lawrence και ένα από τα αριστουργήματα του. Η ιστορία περιλαμβάνει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία αλλά η αξία του βιβλίου έγκειται κυρίως στη δεξιοτεχνία με την οποία παρουσιάζονται οι ανθρώπινες σχέσεις και τα προβλήματα που αναδύονται από αυτές.
Γνώστης προφανώς των νέων τότε θεωριών του Φρόιντ περί οιδιπόδειου συμπλέγματος ο Lawrence τοποθετεί τον πυρήνα της ιστορίας του στη σχέση του νεαρού ήρωα με τη μητέρα του. Η μητέρα, πρώην δασκάλα, αφιερώνει τη ζωή της στον γιό της και προσπαθεί να τον ευαισθητοποιήσει ώστε να ξεφύγει από την κόλαση του ανθρακωρυχείου στο οποίο εργάζεται ο πατέρας του. Η υπερβολική αυτή μητρική αγάπη έχει αντίκτυπο στην ψυχοσύνθεση του εφήβου. Ο νέος δένεται συναισθηματικά τόσο πολύ με τη μητέρα του ώστε μεγαλώνοντας δεν μπορεί να αναπτύξει τη σεξουαλικότητά του.

Όταν οι “Γιοι και εραστές” δημοσιεύτηκαν το 1913 ενόχλησαν τους ηθικολόγους της Αγγλίας. Τόσο η ρεαλιστική απεικόνιση της βιομηχανικής επανάστασης και του κόσμου των ανθρακωρύχων -πριν από τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο οι ανθρακωρύχοι στην Αγγλία ξεπερνούσαν το ένα εκατομμύριο- όσο και οι αναφορές στο τότε ταμπού της σεξουαλικότητας έφεραν σε δύσκολη θέση τους κριτικούς της εποχής.

Ωστόσο οι πλέον οξυδερκείς και ανοιχτόμυαλοι παραδέχτηκαν ότι επρόκειτο για λογοτεχνικό αριστούργημα.