Γεννάδιος Β Σχολάριος, Βίος-Συγγράμματα-Διδαχές

Ο Γεννάδιος Σχολάριος (κατά κόσμον Γεώργιος Κουρτέσιος, 1400 – 1473) ήταν ο πρώτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Συνδέθηκε στενά με τον Μητροπολίτη Εφέσου Μάρκο τον Ευγενικό, του οποίου έγινε πνευματικό τέκνο και τον οποίον διαδέχτηκε στον αγώνα που εκείνος είχε ξεκινήσει κατά της Ένωσης των Εκκλησιών. Γρήγορα απέκτησε φήμη και διορίστηκε από τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Η’ Παλαιολόγο «Καθολικός Κριτής των Ρωμαίων» (δικαστικό αξίωμα) και «Καθολικός Σεκρετάριος του Βασιλέως» (γραμματέας και μυστικοσύμβουλος, ο εξ απορρήτων). Με τα αξιώματα αυτά συνόδευσε τον Αυτοκράτορα στη Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας, ως συνεργάτης του Μητροπολίτου Νικαίας Βησσαρίωνος, όπου συζητήθηκε η Ένωση των Εκκλησιών. Ο Γεννάδιος δεν υπέγραψε το τελικό κείμενο.

“Το εγχείρημα ημών να αποκαταστήσωμεν την μεγάλην αυτήν μορφήν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία είχε κακοποιηθή δια λόγους ομολογιακής αντιπαραθέσεως και δια των γνωστών μεσαιωνικών μεθόδων, ήτο δυσχερέστατον. Ηναγκάσθημεν να επανεξετάσωμεν το πρόβλημα της νοθεύσεως των συγγραμμάτων του πατριάρχου και των πρακτικών της συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας και να αποκαλύψωμεν την προσπάθειαν των νέων εκδοτών των «Απάντων του Σχολαρίου» να συντηρήσουν και ενισχύσουν την σύγχυσιν περί το πρόσωπον και το έργον αυτού, παρ’ ότι ο εις εξ αυτών, ο X. Siderides, διεμαρτυρήθη εγκαίρως δια τα τεκταινόμενα”