Ο ΚΑΝΤΙΑΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ

Το βιβλίο εισδύει στο ερμηνευτικό βλέμμα του Χάιντεγγερ πάνω στον χρόνο έτσι όπως τον συνέλαβε ο Ιμμάνουελ Καντ. Διαπιστώνει αρχικά ότι η ίδια η χαϊντεγγεριανή έννοια του χρόνου οφείλει ένα μεγάλο μέρος της πρωτοτυπίας της στην αναμέτρηση με τον Καντιανό χρόνο, και άρα η έρευνα αποβαίνει ερμηνευτική των θεμελίων της χαϊντεγγεριανής Οντολογίας. Η ερμηνευτική αυτή εργασία δεν προϋποθέτει αποδοχή των αξιωμάτων του φιλοσόφου, αλλά αποτελεί μια κριτική αντιμετώπιση. Έτσι π.χ. επικρίνεται η συχνά τολμηρή χαϊντεγγεριανή προσέγγιση στο Καντιανό κείμενο, στο οποίο ενίοτε «ανακαλύπτονται» φαινομενολογικές θέσεις και χαϊντεγγεριανές απόψεις. Ωστόσο και το βλέμμα του Χάιντεγγερ είναι συχνά επικριτικό απέναντι στους παλαιότερους φιλοσόφους, και η χαϊντεγγεριανή ερμηνεία του Καντ εντάσσεται στο πλαίσιο μιας κριτικής «αποδόμησης» (Destruktion) της οντολογικής παράδοσης. (Από την Ιστοσελίδα του Γιάννη Τζαβάρα)

Ο αυθεντικός χρόνος δεν αποτελείται από τις τρεις γνωστές διαστάσεις (παρελθόν, παρόν, μέλλον), άρα δεν εκτείνεται σε ένα απέραντο παρελθόν και ένα απέραντο μέλλον είναι πεπερασμένος, γιατί συνδέεται άμεσα με την πεπερασμένη ζωή καθενός από εμάς. Σε αντίθεση προς τον καθημερινό χρόνο, που στρέφεται προπάντων προς τη διάσταση του παρόντος και προς όσα είναι παρόντα ή απόντα, ο αυθεντικός χρόνος είναι στραμμένος “εκστατικά” προπάντων προς το μέλλον.