ΤΕΡΕΖΑ ΚΑΙ ΙΣΑΒΕΛΑ

«Η Ισαβέλλα, ξαπλωμένη πάνω στη νύχτα, τύλιγε τα πόδια μου με κορδέλες, ξετυλίγοντας τον επίδεσμο της ταραχής. Με τα χέρια επίπεδα πάνω στο στρώμα, εκτελούσα την ίδια γοητεία που έκανε κι εκείνη. Φιλούσε ό,τι είχε χαϊδέψει και μετά, με το ελαφρύ της χέρι, ανακάτευε και ξεσκόνιζε με το φτερό της διαστροφής. Το χταπόδι στα σπλάχνα μου ανατρίχιαζε, η Ισαβέλλα έπινε από το δεξί μου στήθος, από το αριστερό. Έπινα μαζί της, θήλαζα το σκοτάδι όταν το στόμα της απομακρυνόταν. Τα δάχτυλα επέστρεφαν, περιέβαλλαν, ζύγιζαν τη ζεστασιά του στήθους, και κατέληγαν στην κοιλιά μου σαν υποκριτικά ναυάγια.»

Στο Thérèse et Isabelle, που παρέμεινε λογοκριμένο για καιρό, η Βιολέτ Λεντύκ επιχειρεί να «αποδώσει με τη μέγιστη δυνατή λεπτομέρεια τις αισθήσεις που βιώνονται στη σωματική αγάπη». Πρόκειται για σελίδες σκληρές και πολύτιμες, με μια ελευθερία ύφους που καμία γυναίκα συγγραφέας δεν είχε τολμήσει να υιοθετήσει στη Γαλλία πριν από εκείνη.