Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης

Ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης έζησε στα τέλη του 12ου και στις αρχές του 13ου αιώνα. Ο πατέρας του, πλούσιος έμπορος, του παρείχε τη δυνατότητα να ξοδεύει, να διασκεδάζει και να εξασκείται στα όπλα. Εφηβικό του όνειρο ήταν να γίνει ιππότης και τροβαδούρος. Μια κρίση πυρετού όμως ήταν καθοριστική για την εξέλιξη της ζωής του: ο ίδιος δεν μίλησε ποτέ για το εσωτερικό του όραμα εκείνης της ώρας, αλλά αφέθηκε με αθωότητα στα χέρια του Θεού. Αποκηρυγμένος από τον φυσικό του πατέρα, αφοσιώθηκε στον ουράνιο και συνήψε τον ιερό γάμο του με την Πενία. Μακάριος μέσα στην ελευθερία που κατέκτησε, δόθηκε στην περιπλάνησή του, μάρτυρας μιας υποδειγματικής ασκητικής ζωής.. Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει σχετικά “Απόλυτα, κατά τρόπο μυστικό και σίγουρο, έχει ταφτιστεί για μένα ο άγιος Φραγκίσκος με τη φύση. Στην αρχή, την ιταλική μονάχα φύση κ” ιδιαίτερα της Ουμπρίας· αργότερα, σιγά, σιγά, όσο η καρδιά μου ξαναγύριζε στην πρώτη της αγνότητα, με τη φύση αλάκαιρη και στις τρεις κρίσιμές της εποχές: τη σπορά, την άνθιση, την κάρπιση. Κι ακόμα αργότερα – τρίτος και στερνός ωστόρα για μένα σταθμός της φραγκισκανικής ανάβασης – έφτασα να ταφτίζω το Φραγκίσκο με τη μεταφυσική ουσία της φύσης κ” έβρισκα, κάτω από τα μεγάλα εξωτερικά σύμβολα των εποχών, τις τρεις θεμελιακές εντολές του αγίου: τη Φτώχια, την Υπακοή, την Παρθενία.”