Η ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

Εκπλήσσομαι συχνά, όταν το κάλλος κατορθώνεται να εκφραστεί μέσα από λέξεις, να περιγραφεί μέσα από έννοιες. Μιλώντας για την ποίηση, πρέπει να είσαι ποιητής, για να μεταφέρεις το μυστήριο της τέχνης πρέπει να έχεις βαθύτατα συμμετάσχει σ’ αυτό. Με το προοίμιο τούτο θέλω να χαιρετήσω την εμφάνιση του δοκιμίου για την Εικόνα του Michel Quenot. “Θέα της Βασιλείας” σημειώνεται στον υπότιτλο. Θα προσδιόριζα ακόμη, ξεχείλισμα της δόξας καί του κάλλους της αιώνιας Βασιλείας πού προσδοκούμε καί της οποίας λαμβάνουμε την πραγματική καί άμεση πρόγευση στη ζώσα εμπειρία της Εκκλησίας. Διότι μέσα στο χώρο της εκκλησιαστικής ζωής τοποθετείται ή εικόνα όπως καί τούτη ή μαρτυρία. Ή εικόνα προέρχεται από την Εκκλησία ως πρόγευση της Βασιλείας, φανερώνοντας το κάλλος καί τη χαρά της, αργά ή γρήγορα, με κάθε τρόπο, μας προσκαλεί σ’ αυτήν. Αντανακλώντας το κάλλος του Θεού καί των αγίων του, ή εικόνα βρίσκεται στην καρδιά της πνευματικής εμπειρίας της Όρθόδοξης Εκκλησίας. Διχάζομαι από τη μια μεριά ανάμεσα στην έγνοια να παραστήσω εδώ το σύνδεσμο της οργανικής ενότητας της εικόνας, την προσκύνηση καί τη θεολογία της μέσα στο σύνολο της πίστης καί της παράδοσης της Όρθόδοξης Εκκλησίας, κι από την άλλη, σε μια πιο προσωπική επιθυμία να μη μασκαρέψω μονομιάς την εικόνα με την “ορθόδοξη” έτικέττα, μα να φανερώσω καλύτερα την απαραίτητη, οργανική καί καθολική όψη της εικόνας.[. . .](Από τον πρόλογο της έκδοσης)