ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Τρελόκοσμος! Τρελοί ρηγάδες! Τρελοσύμβαση!
Το βόλεμα, το βόλεμα, του κόσμου το βαρίδι, που ο κόσμος από μόνος του έχει ισορροπία φτιαγμένος να κυλάει στα ίσια πάνω σε ίσωμα, ώσπου αυτό το πρόσβαρο, το πρόστυχο βαρίδι, αυτός της φόρας ο παλμός, αυτό το βόλεμα τον κάνει να ξεφεύγει απ’ όλη την ισορροπία, απ’ όλη τη γραμμή, σκοπό πορεία, πρόθεση: και το βαρίδι αυτό, το βόλεμα, ο μεσίτης, ο νταβατζής, η λέξη αυτή που όλα τ’ αλλάζει, βάρυνε στο απόξω μάτι του άστατου του Γάλλου, τον τράβηξε απ’ τον στόχο τον καθορισμένο, από ‘ναν αποφασισμένον, τίμιον πόλεμο, σε μιαν ειρήνη πρόστυχη, άτιμα κλεισμένη. Κι εγώ γιατί χλευάζω αυτό το βόλεμα; Μα μόνον επειδή δε μου πρότεινε κι εμένα ακόμη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)